sevium79

Σε ένα δάσος λοιπόν, μια αλεπού συναντά ένα μικρό λαγό, και του λέει:
- Γεια σου μικρέ λαγέ, τι σκαρώνεις;
- Ε να, γράφω μια διατριβή για το πως οι λαγοί τρώνε τις αλεπούδες, λέει ο λαγός.
- Έλα τώρα, φιλαράκι, το ξέρεις πως αυτό δεν γίνεται!
- Ακολούθησε με και θα δεις, απαντάει ο λαγός με πονηρό ύφος.
Οι δύο τους κατευθύνονται στην κρυψώνα του λαγού και μετά από μερικά λεπτά ο λαγός επιστρέφει με την ευχαρίστηση ζωγραφισμένη στο πρόσωπo του.
Μετά από λίγο εμφανίζεται ο λύκος.
- Γεια σου λαγέ, με τι ασχολείσαι;
- Γράφω το δεύτερο κεφάλαιο της διατριβής μου, για το πως οι λαγοί καταβροχθίζουν τους λύκους.
- Τρελός είσαι; Του λέει ο λύκος. Έχασες την ακαδημαϊκή σου ειλικρίνεια;
- Έλα μαζί μου και θα σου δείξω, απαντάει ο λαγός.
Όπως και πριν, ο λαγός επιστρέφει από την κρυψώνα του με ένα βλέμμα ευχαρίστησης και με το διδακτορικό στα λαγοπόδαρα του.
Πηγαίνοντας όμως στο εσωτερικό της σπηλιάς όπου κρύβονταν ο λαγός, βλέπουμε ένα αγριεμένο, τεράστιο λιοντάρι, να κάθεται δίπλα σε μερικά ματωμένα γούνινα απομεινάρια του λύκου και της αλεπούς...

Ηθικό δίδαγμα:
Τελικά δεν είναι το περιεχόμενο της διατριβής σου αυτό που έχει σημασία.
Ο επιβλέπων του διδακτορικού σου είναι αυτός που πραγματικά μετράει!

# posted by Oneiroghteuths @ 10:44 π.μ.