sevium79

Ξεκίνησε ο μικρός Dimakos από το χωριό του προχθές να πάει στην πρωτεύουσα να κόψει την αναβολή…Σαν σωστός Ελληνάρας έπρεπε να εξαντλήσω τα χρονικά περιθώρια της υποβολής της αίτησης με την ελπίδα να πεθαίνει τελευταία ….Ε που θα πάει δεν θα το καταλάβει κανένας ότι δεν υπάρχει λόγος να πηγαίνουμε στο στρατό πια? Make love not war….και πάει λέγοντας ….Αλλά κανένας δεν το κατάλαβε οπότε πήρα το πρωινό πλοίο από την Κάρυστο στις 6 το πρωί και βουρ για στρατολογία…Όλες τις κρίσιμες αποφάσεις στη ζωή μου της έχω πάρει πρωί πρωί, μάλλον επειδή είμαι κοιμισμένος …Πρωί θυμάμαι είχα σκάσει και να κουρευτώ πριν καν πιω καφέ και η κοτσίδα των 8 Μαΐων είχε πάρει το δρόμο για την αποχέτευση…

Όπως καταλάβατε και γαμώ τις δύσκολες αποφάσεις έχω πάρει σε αυτή τη ζωή.

Με περίμενε στη Ραφήνα ο πατέρας μου με το αυτοκίνητο. Είχα αποφασίσει όλη τη φάση να την περάσω με τον πατέρα μου , γιατί μου άρεσε σαν εικόνα έτσι πατέρας και γιος στο καψιμί …Μια ζωή θυμάμαι τον πατέρα μου να κορδώνεται ότι έχει φάει Τούρκους αυτός στη Κύπρο ( στην πραγματικότητα ούτε μυρμήγκι δεν του πάει στην ψυχή να σκοτώσει…) μέχρι που μεγαλώνοντας διαπίστωσα ότι δεν είχε γίνει ακόμα η εισβολή όταν ήταν φαντάρος….και εκεί άλλαξε το story σε στυλ…Είδες δεν τόλμαγε κανείς να κάνει εισβολή όσο ήμουν εγώ στην Κύπρο….

Αφού έγινε ο παραδοσιακός καυγάς για το πιο γρήγορο δρόμο προς το Ρουφ αν και κανένας από τους δυο μας δεν ήξερε που είναι αποφασίσαμε να πάμε με το μετρό….Λίγο πριν μπούμε στην Εθν.Αμυνα για καθαρά τυπικούς λόγους του λέω…

-Ρε μπαμπά δεν είναι ανάγκη να τρέχεις μαζί μου πρωί πρωί... και με την απίστευτη ηρεμία που τον χαρακτηρίζει μου απαντάει….

-Εντάξει αγόρι μου θα πάω μια βόλτα στο καφενείο να βρω τα παιδιά ( έχουν πατήσει όλοι τους τα 70…)

Παίρνω το μετρό , παίρνω και ένα τοξάκι , αναλύουμε την τιμή της ντομάτας και του οβελία και χωρίς να το καταλάβω φτάσαμε…

Στην πύλη έρχομαι αντιμέτωπος με τον φαντάρο-φρουρό και περιμένω το ...

-Aααααααααλτ τι συ?

Έτοιμος εγώ να πω το παρασύνθημα προχωρώ και διαπιστώνω ότι το φαντάρι δεν κοιτάει εμένα αλλά το γκομενάκι που μόλις μπήκε στο ταξί….

Αφού ενημερώθηκα ότι έχω πάει αρκετά νωρίς και δεν έχει σκάσει κανένας μύτη ακόμα πάω βουρ για καψιμι…

Μου ανοίγει την πόρτα μια χοντρούλα κυρία λέγοντας …

-Καλημέρα σας κύριε …περάστε….Έχουμε πάρα πολύ ωραία νηστίσιμα κουλουράκια , μόλις βγήκαν από το φούρνο μας αλλά και αν δε νηστεύετε μπορούμε να σας κάνουμε μια special ομελετούλα….Παπόρια….μόνο στις διαφημίσεις γίνονται αυτά….

Παίρνω το καφεδάκι και αράζω σε τραπεζάκι μόνος …Απέναντι δυο φαντάρια – βύσματα που δεν μιλάνε καθόλου…Ανοίγει η πόρτα και μπαίνει κάποιος με πουλάδα στον ώμο…Όπα λέω τα κωλοφάνταρα θα πεταχτούν κάγκελο και θα αρχίσουν τις χαιρετούρες και τα διατάξτε…Καμία κίνηση…Πλησιάζει το αστέρι τον έναν και του λέει…

-Τι έχεις ρε Καραμήτσο και είσαι έτσι αγόρι μου…????

Απάντηση μετά από βλέμμα απαξίωσης….

-Έρεε τι να χω…. νυστάζω…Α καλά αγόρι μου του λέει ο άλλος και φεύγει….

Πρώτο σοκ….ΡΕ εδώ είναι κολέγιο….

Τελειώνω το καφεδάκι έχει περάσει και η ώρα και ανηφορίζω για τα γραφεία…

Δεύτερο σοκ …Παντού γκόμενες ….Τι έγινε ρε παιδιά …που ήρθα για καφέ ? Στο Κολωνάκι …είναι και της μόδας η παραλλαγή φέτος …

Μπαίνω στο αρμόδιο γραφείο και με καλημερίζει ένα κοριτσάκι με στολή , ευγενικότατο να με εξυπηρετήσει και περιμένω από στιγμή σε στιγμή την ατάκα…Αφεντικό δε σας περιμέναμε σήμερα…( Πρέπει να κόψω την τηλεόραση…με έχει βλάψει…)Όσο συμπλήρωνα την αίτηση σκάει τυπάκος γαμώ τα παιδιά και λέει στην τύπισσα …

-Καλημέρα θέλω αναβολή…Ναι του λέει αυτή….για ποιο λόγο ?

Ξύνεται λίγο ο τύπος και απαντάει…

-Ε δε θέλω να μπω…Ναι του λέει το κοριτσάκι κάποιο δικαιολογητικό υπάρχει?

-Εντάξει λέει ο τυπάκος …γράψε ότι δεν έχω λεφτά…Χρειάζεται εκκαθαριστικό της εφορίας κύριε του λέει αυτή….

-Καλά τότε γράψε ότι έχω ψυχολογικά προβλήματα…

-Χρειάζεται χαρτί από ψυχίατρο κύριε…

Ξύνεται πάλι ο τυπάκος …

-Φέρτε μου κάποιο χαρτί και θα σας βοηθήσω…

Καλά λέει ο τύπος και την κάνει…Μετά από κάνα τεταρτάκι πάω να βγάλω φωτοτυπίες την ταυτότητα…απέξω αραχτός ο τυπάκος να ξύνεται…

Ξαναμπαίνω και βγαίνω μαζί με το κοριτσάκι …ο τυπάκος ακόμα εκεί.. Τον βλέπει αυτή και του λέει …

-Τι κάνεις εσύ εδώ….?

-Το σκέφτομαι μωρέ το σκέφτομαι…

Και η απορία η δική μου είναι….Εγώ…γιατί αγχώνομαι???????????????

Έχω υποψίες ότι ο Ονειρογητευτής που μέχρι σήμερα ήταν μέλος του blog έχει δεχθεί καλύτερη πρόταση από ανταγωνιστικό blog και μας την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια...
Ένα οικοπεδάκι έχω στο χωριό και ένα δυαράκι στην Αθήνα.....θα τα πουλήσω και αυτά για να τον φέρω πίσω....
Ονειρογητευτή σκέψου το καλά αυτό που κάνεις ......γιατί αν δεν γυρίσεις στο blog με ένα ταψί γαλακτομπούρεκο για να μας γλυκάνεις θα βγάλουμε όλα τα άπλυτά σου στη φόρα...

Θα ήθελα να δηλώσω από αυτό το βήμα που μου δίνεται (για τελευταία φορά), την οικειοθελή αποχώρηση μου από το blog. (Και το λέω για να μη νομίζετε μερικοί ότι με πέταξε ο dimakos).
Οι λόγοι που με οδήγησαν μακριά από το blog είναι κυρίως ψυχολογικοί (που συνεπάγεται προσωπικοί) και δεν έχουν να κάνουν σε καμία περίπτωση με τους συντελεστές ή τους αναγνώστες του.
Ευχαριστώ τον Dimi που με δέχτηκε για αυτό το διάστημα συνοδοιπόρο του στο απέραντο χάος του διαδικτύου αλλά και όλους εσάς που γελάσατε, κλάψατε (λέμε τώρα), μα πάνω απ’ όλα «κρυώσατε» με αυτά που τόσο καιρό έγραφα.
Θα συνεχίζω να διαβάζω τα τεκταινόμενα καθώς και τα σχόλια και όπου με παίρνει θα σχολιάζω κι εγώ με τη σειρά μου.
Dimako χίλια συγνώμη, δε φταις σε τίποτα, είμαι κομπλεξικός, είμαι λοβοτομημένος, πες με ό,τι θες αλλά δεν πήγαινε άλλο...
Σου εύχομαι καλή συνέχεια και δύναμη για να αντιμετωπίσεις τον λαό σου!

Σήμερα παρατηρούσα τους ταλαίπωρους ασθενείς στο νοσοκομείο που περίμεναν πουρνό πουρνό να γράψουν τα φαρμακάκια τους...οι περισσότεροι από αυτούς ηλικιωμένοι....
Ο καθένας με τον πόνο του, μπαίνοντας κάνει ένα γρήγορο ψυχογράφημα στο γιατρό προκειμένου να κατανοήσει το θυμικό του και αναλόγως ξεκινάει ο διάλογος...Φαντάζομαι ότι έξω από το ιατρείο στην αναμονή μου σέρναν τον εξάψαλμο για την ουρά που είχε δημιουργηθεί...Όταν επιτέλους φτάσει η σειρά τους αγχώνονται γιατί έχουν να αντιμετωπίσουν το τέρας που θα τους ζητάει τα σωστά βιβλιάρια , τις σωστές γνωματεύσεις , την έγκαιρη θεώρηση του βιβλιαρίου , που θα τους στείλει για στρογγυλές , τρίγωνες , τετράγωνες σφραγίδες κτλ κτλ .... Αν όμως ο Doctoras τους υποδεχθεί με χαμόγελο ξεκινάνε τα όμορφα, χαλαρώνουν , λένε από μέσα τους...εντάξει καινούριος είναι ο πιτσιρικάς...τον έχουμε...και αρχίζουν να σου δίνουν ότι να ναι βιβλιάρια , προσπαθούν να σε πείσουν ότι πρέπει να τα πάρουν τσάμπα και απο καμμιά ντουζίνα το καθένα για να μην ξανάρχονται...Εκεί ξαφνικά σου κόβεται το χαμόγελο οπότε ανατρέπεις το σκορ από 0-1 σε 2-1 και συνεχίζεται η διαδικασία βουβά και μίζερα...μέχρι που θα τους ξανασκάσεις χαμόγελο και θα τους πεις και κάνα πειραγματάκι και ξεκινάει η κουβεντούλα που κατά κανόνα έχει χαβαλέ...
Ενώ λοιπόν έγραφα τα φαρμακάκια θυμήθηκα ένα τρελό σκηνικό που έπαθε συνάδελφος από την Κρήτη κατά τη διάρκεια των φοιτητικών του χρόνων...
Όπως όλοι ξέρουμε στην Κρήτη τα πράγματα λειτουργούν διαφορετικά...
Σαν τυπικός φοιτητής ο έστω Γιωργάκης πήγαινε κάθε πρωί στο νοσοκομείο όπου έπρεπε να παρει τα αιματάκια , τις πιέσεις και τα ιστορικά από τους ασθενείς που ήταν χρεωμένοι σε αυτόν . Ο Γιωργάκης ένα παλικαράκι μετρίου αναστήματος , καμμιά 50αριά κιλά όλα κιόλα , με τη χωριστρούλα και τα γυαλάκια του και με τη φωνούλα του να παλεύει κάθε φορά να βγεί από το στοματάκι του ήταν έτοιμος και την αποφράδα κεινη μέρα να φέρει εις πέρας την αποστολή που λίγα λεπτά πριν του είχε αναθέσει ο επιμελητής του.....Δακτυλική στο κρεβάτι Νο 45......Πριν προλάβει το ¨¨Μαααα κύριε επιμελητά μήπως θα ήταν καλύτερα να το κάνετε εσείς και εγώ να βλέπω ....¨¨ βγει από το στόμα του Γιωργάκη , ο επιμελητής την είχε ήδη κάνει και η νοσηλεύτρια του είχε δώσει με υφάκι που σήμαινε-----> δεν το χεις με την καμμία <------ τα γάντια και το gel με την ξυλοκαίνη.....
Ξεκινάει λοιπόν ο καλός μας ήρωας με βαριά βήματα προς το θάλαμο που βρίσκονταν το κρεβάτι Νο 45.....Το βλέμμα του καρφωμένο μπροστά και η σκέψη που τον βασάνιζε τα τελευταία 5 χρόνια " τι την ήθελα εγώ την ιατρική ....? ¨ οδηγούσαν το Γιωργάκι προς το πράσινο μίλι....
Κοντοστέκεται έξω απο τον θάλαμο αερίων.... παίρνει μια βαθιά ανάσα και μπαίνει.....
Κρεβατι Νο43-----> γιαγιάκα 87 ετών που ροχαλίζει ρυθμικά....
Κρεβάτι Νο44----->παπουδάκος 90 ετών ισχνός με μια μάσκα οξυγόνου να δίνει το tempo στο ροχαλητό της διπλανής γιαγιάκας
Κρεβάτι Νο45-----> .........μπότες......μαύρες μπότες .......σκαλιστές μαύρες μπότες......κάτω από το κρεβάτι......μαύρη παραδοσιακή κρητικιά βράκα με μαύρο πουκάμισο διπλωμένα με ευλαβικό τρόπο στο κομοδίνο δίπλα απο το κρεβάτι , και πάνω στο κρεβάτι ένα θεριό με μουστάκια και μακριά μαλλιά 80 Μαιων να κοιμάται....
Δεν είναι δυνατόν να το κάνω εγώ αυτό ........σκέφτεται ο καψερός χλωμιασμένος πλέον φοιτητής....Τα λεπτά περνούν και ο Γιωργάκης ακόμα εκεί να στέκεται με τα γαντάκια του και την ξυλοκαίνη του , ενω το ροχαλητό της γιαγιάκας με το οξυγόνο του παππού να παίζουν πλέον το soundtrack νονού 2 ....
Ακούγεται η φωνή της προισταμένης από τον διάδρομο όπου παρακινεί τους συγγενείς να φύγουν γιατί ξεκινάει η επίσκεψη....Στα αυτιά του Γιωργάκη αυτό σημαίνει ή τώρα ή ποτέ....
Πλησιάζει το θεριό που κοιμάται και με τον πάντα ευγενικό του τρόπο κοιτώντας με λεπτές κινήσεις τον φάκελο του ασθενή λέει ψιθυριστά με μια ανάσα για να μην τον ξυπνήσει....
- Καλημέρα σας κύριε ...Πέτσακλα...( λέω εγώ...)
Θα πρέπει να κάνουμε μία εξέταση που λέγεται δακτυλική και είναι άκρως αναγκαία για τη σωστή διάγνωση ......Θα σας παρακαλούσα να σηκώσεται τη ρόμπα σας.....
-Μμμμμμμμμμ .....μουγκρητό από το θεριό που εσφαλμένα ο μικρός μας ήρωας το λαμβάνει ως συγκατάβαση.....
Κατεβάζει ο Γιωργάκης από μόνος του τη ρόμπα του πέτσακλα , βάζει ξυλοκαινη στο γάντι και με περίσεια τόλμη το κοτσάρει στον κώλο του θεριού.....
Και νταααααααααααν πετάγεται το θεριό από τον ύπνο , τεντώνει χέρια και πόδια και γραπώνει το μπράτσο του Γιωργάκη ......
-Τι κάνεις εκεί ρε κοπέλιιιιιιιιι ???????????? ουρλιάζει ο παππούς με τα μουστάκια του κάγκελο.....Θα σε σκοτώσω......
Τα παίζει ο Γιωργάκης , χάνει τη φωνή του , ξεγλιστράει απο το θεριό και όπου φύγει φύγει...
Περνάνε 10 λεπτά και ξεκινάει η επίσκεψη.....Μπροστά ο καθηγητής , ουρά οι επιμελητές , ειδικευόμενοι , φοιτητές και τελευταίος κάτωχρος ο Γιωργάκης....
Έρχεται και η στιγμή που το κομβόι κάνει στάση και στο θάλαμο αερίων.....
Ο Γιωργάκης κρύβεται μέσα στις άσπρες ποδιές μη γίνει αντιληπτός ....
Την ώρα που αποχωρεί το κομβόι τον πέρνει γραμμή ο πέτσακλας και του κάνει με χαρακτιριστικο τροπο κχχχχχχ.....ότι θα του κόψει το λαρύγγι.....Δεύτερο shock για τον Γιωργάκη γιατί ξέρει ότι στην Κρήτη το θα σε σκοτώσω σημαίνει κάνε τη διαθήκή σου....
Τελειώνει η επίσκεψη και τρέχει τρομαγμένος στον επιμελητή του , όπου του εξιστορεί όλα τα δρώμενα και τον παρακαλά να πιάσει τον πέτσακλα και να του εξηγήσει ότι εκτελούσε διαταγές άλλων και δεν ήταν κάτι προσωπικό....
Πάει και ο επιμελητής στο θεριό και του λέει :
- Τι έγινε με τον συνάδελφο κυριε Πέτσακλα και το παιδί φοβάται ότι θα τον ξελαρυγγίασετε?
-Ξέρετε τι μου κανε γιατρέ το κοπέλι?????????
Μου βαλε δαχτύλι στον κώλο και έφυγε χωστά χωστάαααααα....( κρυφά κρυφά...)
Αφού τον έπεισε ο επιμελητής ότι δεν θιχτηκε η τιμή του και δε θα το μάθει και κανένας τελικά πέτσακλα θέλοντος ο ήρωας μας κατάφερε και πήρε και πτυχίο.....
ΕΕΕΕΕΕΕΕ μη μου πείτε ότι δεν έπρεπε να μας κολλάνε και βαρέα?

9 λεπτά και 40 δευτερόλεπτα απομένουν μέχρι την κρίσιμη στιγμή που θα ξεκινήσει το παράτολμο επιχείρημά μου.....

Ζω μία κόλαση την τελευταία μία ώρα, είμαι στα πρόθυρα νευρικού κλονισμού ...αλλά δεν το βάζω κάτω....

Όλα ξεκινάνε με ένα καυγαδάκι άνευ λόγου και αιτίας με το αμόρε που όμως χωρίς να το καταλάβεις τα έχεις κάνει τόσο σκατά και δεν τα καταφέρνεις να το σώσεις με τίποτα....

Το ένα τηλέφωνο φέρνει το άλλο και λες τη μία μαλακία μετά την άλλη και τα κάνεις ακόμα χειρότερα...Το αποτέλεσμα είναι μόλις εξαντλήσουν και οι δύο πλευρές τα επιχειρήματά τους του στυλ....δεν πειράζει , δεν πειράζει έπρεπε να τα πεις όλα αυτά για να ξεστραβωθώ και να καταλάβω τι σόι παπάρας είσαι.....( το παπάρας εννοήθηκε δεν ειπώθηκε...) ....αποφασίζει το ζευγάρι να μην κοιμηθεί μαζί , έτσι ώστε να ακολουθήσουν τα απαραίτητα τηλεφωνήματα κατά τις 3.00 το βράδυ και οι εξομολογήσεις του στυλ ....μωράκι μου δεν το εννοουσα το παπάρας ....αλλά λίγο παπαράκι είσαι νινί μου κτλ κτλ , και τα μέλια και τα σιρόπια συνεχίζονται κανά μισάωρο μέχρι να κοιμηθούν και οι δυο ήσυχοι ότι θα τους βρει η επόμενη μέρα και πάλι μαζί ....Εκεί όμως που σε θέλω είναι στο τί κάνεις μεχρι τις 3.00 τα ξημερώματα...? Έξω δεν βγαίνεις γιατί εαν ο ντόπιος πληθυσμός δει τον γιατρό χωρίς την δασκάλα θα αρχίσουν τα καλύτερα....Την κεράτωσε ο παπάρας την κοπέλα ( 2^η φορά παπάρας ....) , και το ΄’χαμε πεί εμείς , και κάτσε να της στείλουμε της κοπέλας ένα SMS να της πούμε ότι υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια , και άμα λάχει εμείς εχουμε και 200 γίδια και 2 αγροτικά....Οπότε έξω δεν βγαίνεις γιατί σε περιμένει ο .....είναι φιιιιιιιιιιλοι μας οι Γερμανοί....Έλα όμως που την έχουν κάνει και οι κολλητοί για Αθήνα και έχεις μείνει μπουκάλα.....

Λες θα δω μία ταινιούλα στο laptop….έλα όμως που έχεις κάψει την κάρτα ήχου και παίζει μόνο εικόνα ....εεεεεεε θα μου πείτε να την δεις στο dvd….έλα όμως που τα κατάφερες και πέταξες μαζί με την κούτα από το καινούριο σου home cinema το γαμωτηλεκοντρολ και δεν μπορείς να ρυθμίσεις τους υπότιτλους στα ελληνικά , και βλέπεις μόνο όσες ταινίες έχουν σαν προεπιλογή τα ελληνικά ...Ναι παιδιά αλήθεια είναι το έχω κάνει και αυτό.....!!!!!!Άρα από τη μια έχεις ήχο δεν έχεις υπότιτλους και απο την άλλη δεν έχεις ήχο....

Και το χειρότερο απόλα είναι ότι λίγες μέρες πριν μαθαίνεις απο τον κολλητό σου οτι έχει τον τέταρτο κύκλο του 24 ώρες που τον περίμενες σαν τρελός εδώ και 1 χρόνο...

Δεν ξέρω αυτή η σείρα έχει σημαδέψει τα τελευταία 3 χρόνια της ζωής μου....Κάθε κύκλος επηρέαζε την εκάστοτε σχέση μου είτε προς το καλό είτε προς τα χειρότερα ....και δεδομένου οτι καθε κύκλος διαρκεί και σχεδόν 24 ώρες και οι παρενέργεις καμμιά βδομάδα μη σου πω δύο μέχρι να σε πείσουν οι φίλοι σου που δεν το έχουν δει , ότι δεν είσαι ο Jack Bauer και δεν σε κυνηγάει ο μισός πλανήτης να σε σκοτώσει...αναγκάζονται και οι κοπελίτσες να μπουν και αυτές στο τρυπάκι μου...άντε μετά να τις πείσεις ότι δεν είναι η Νίνα που σε κυνηγάει σε όλους τους κύκλους να σε σκοτώσει...

Τέσπα λοιπόν αποφασίζω ότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να δω τον 4^ο κύκλο αυτή τη φορά μόνος μου μιας και η τιμωρία μπορεί να κρατήσει μέχρι τις 3.00 τα ξημερώματα σήμερα αλλά επειδή το μανάρι μου είναι σκληρό καρύδι μπορεί και μέχρι τις 3.00 μεθαύριο...Άσε που μετά από 24 ώρες Jack Baouer έχεις και άλλο αέρα...

Την κάνω βουρ με το αμάξι απο το γήπεδο του ονειρογητευτή όπου σαφώς και λείπει και έχει χώσει τον ταλαίπωρο αδερφό του για άλλη μια φορά....παίρνω τα 6 dvd , με κερνάει και μία πίτσα που πήγαινε για πέταμα...και την κάνω λαμόγιο σούμπιτος για το σπίτι....

Βάζω λοιπόν το DVD στο Ηome Cinema μπας και γίνει το θαύμα....Αρχ.....μάντολες ....Σίγα να μην ήταν τόσο εύκολο....Δεν το βάζω κάτω....Λέω από μέσα μου .....Μην μασάς Dimako το χεις ....θα συνδέσεις το laptop με το Home cinema …..ψάχνω στο πατάρι τη σακούλα με τα καλώδια για τα πάντα.....και το μόνο που βρίσκω είναι άλλο ένα σακουλάκι μάντολες να μου κλείνει το μάτι....Μην μασάς Μητσάκο λέω πάλι, θα βγεις νικητής ....Θα βάλεις το Dvd στο Laptop θα επιλέξεις ελληνικούς υπότιτλους και μετά θα το βάλεις στο Ηome Cinema…Το ήξερα απο την αρχή ότι είναι μαλακία αυτό που σκέφτηκα αλλά το προσπάθησα....Πάλι μάντολες...αρχιζω να βαρυστομαχιάζω....μέχρι που μου ρχεται η τρελή τρελή ιδέα.....αφού μονολογώ τα γνωστά ....είσαι μεγάλος αγόρι μου, είσαι ο ένας ο μοναδικός ...είσαι παγκόσμιος ξεκινάω να πραγματοποιήσω την ιδέα μου....Θα αντιγράψω το dvd στο Laptop και θα βάλω να παίζει ταυτοχρονα και το Laptop οπότε θα έχω υπότιτλους και το Ηοme Cinema οπότε θα έχω ήχο......χρειάζεται βέβαια τρελό συντονισμό για να μη μου βγει βραζιλιάνικο το 24 αλλά το χω χαλαρά.....

Περιμένω κανα 25 λεπτο μέχρι να τη ριπάρω την ταινιούλα και κανά 20 λεπτο μέχρι να την αντιγράψω....

Στο μεταξύ έχω φτιάξει τοστάκια , έχω βγάλει κοκακολίτσες και περιμένω....

Και ναι λοιπόν έτοιμο....

Και πάνω που είμαι έτοιμος να ξεκινήσω....χτυπάει το τηλέφωνο....

Είναι το μωράκι που αποφάσισε για άλλη μια φορά να με συγχωρέσει...και πάω απο εκεί....

Ααααααααα ρε Jack sorry αλλά θα τα πούμε αύριο .....